مطالعات جدید نشان می دهد مواد سیارکهای تروایی در مدار سیاره نپتون می توانند به ستاره های دنباله داری تبدیل شوند که زمین را با خطر برخورد تهدید می کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، هر 200 یا 300 سال ستاره های دنباله دار متعددی به بخشهای داخلی سامانه خورشیدی وارد می شوند. منشا این ستاره های دنباله دار کوتاه مدت ناشناخته است اما گمان می رود منشا آنی این اجرام "قنطروس"ها باشند، سیارکهایی با مدارهای ناپایدار که از ویژگی هایی مشابه سیارکها و ستاره های دنباله دار برخوردارند.

تنها در حدود 250 نمونه از این اجرام توسط تلسکوپها به تصویر کشیده شده اند تمامی آنها در مدارهایی ناپایدار قرار داشته و احتمال اینکه در زمان نزدیک شدن مدار آنها به مشتری یا دیگر سیاره های عظیم نیروی گرانشی آنها به شدت تقویت شود وجود دارد. چنین اختلالی می تواند مسیر آنها را به سوی داخل سامانه خورشیدی و به احتمال زیاد به سوی زمین منحرف کند.

زمانی که یک "قنطروس" خودسر به خورشید نزدیک می شود، حرارت خورشید منجر به تبخیر بخشهای یخی آن شده و دنباله ای مشابه دنباله ستاره های دنباله دار برای آن به وجود می آورد.

 شبیه سازی های پیشین از قنطروسها نشان می دهند پدیده ای باید با استفاده از مواد مازاد جمعیت این اجرام ناپایدار را تغذیه کند، زیرا هر یک از این اجرام قبل از برخورد با یک سیاره، سقوط بر روی خورشید، خروج از سامانه خورشیدی و یا متلاشی شدن، در حدود سه میلیون سال در حرکت خواهند بود و پس از آن به شکلی نابود خواهند شد. به گفته "جاناتان هورنر" از دانشگاه دورهام جمعیت این اجرام همواره در حال نابودی است و عاملی از جایی ناشناخته در جهان این جمعیت را همواره تقویت می کند.

طی مطالعات جدیدی که در ژاپن و توسط دانشمندان دانشگاه "کینکی" انجام گرفته، منابع احیای مجدد جمعیت این اجرام، سیارکهای تروایی نپتونی هستند، سیارکهایی که در مسیری مشابه مسیر حرکت نپتون به دور خورشید در حرکتند.

محاسبات جدید نشان می دهند یکی از هر 6 سیارک تروایی نپتونی شناخته شده طی 600 میلیون سال از 50 درصد احتمال مهاجرت و تبدیل شدن به یک قنطروس برخوردارند.

بر اساس گزارش ایندیپندنت، از آنجایی که احتمال می رود در حدود 10 میلیون سیارک شناخته نشده تروایی نپتونی به وسعتی بزرگتر از یک کیلومتر وجود داشته باشند، محققان  احتمال می دهند این سیارکها جمعیت قنطروسها را تقویت کرده و پس از مهاجرت در میان قنطروسها می توانند به عنوان خطری زمین را تهدید به برخورد کنند.